راه و رسم پرورش دینداری در فرزندان
شهرآرا آنلاین : والدین معمولا برای نوع پوشش ، مهدکودکی که قرار است فرزندشان برود و ریزترین جزئیات پیش از اینکه فرزندشان به آن نیاز داشته باشد ، فکر و برنامه ریزی می کنند اما وقتی پای مسایل دینی و آموزش واجبات به میان می آید ، خیلی ها روش و برنامه خاصی ندارند.
به گزارش گروه جامعه شهر آرا آنلاین ، برخی نیز معتقدند فرزندشان در خانه به رفتارهای آنان می نگرد و همه چیز را به راحتی خواهد می آموزد اما موضوع به همین سادگی ها نیز نیست چون اگر چنین بود اکنون بسیاری از والدین برای قبولاندن
ابتدایی ترین مسایل دینی به فرزندانشان دچار مشکل نبودند ، به ویژه نوجوانانی که بیشترین تضاد و تعارض را در چنین سنی با والدین خود دارند و تعارض در مسایل دینی نیز یکی از آنهاست . امروز حجت الاسلام والمسلمین مهدی عدالتیان ، استاد حوزه و دانشگاه میهمان ما می باشند و به سؤالات ما در حیطه ریشه های تربیت دینی در کودکان پاسخ می دهند.
استاد آیا برای آموزش نکته های دینی یا باورپذیری دینی در فرزندان ، سن و سال مشخصی وجود دارد؟
به طور قطع سنی برای آموزش دین وجود ندارد زیرا مراحل دین پذیری در کودک حتی پیش از ولادت آغاز می شود ، در زمانی که مادر فضای مناسبی را برای پرورش فرزندش در نظر می گیرد ، در دوران جنینی مراقب نوع غذایی که می خورد و مکانی که در آن حضور دارد یا رفتارهای خودش هست، در حقیقت اصولی از دین را رعایت می کند که از همان ابتدا کودک را در آن حال و هوا قرار می دهد. پس از تولد نیز روش های آموزش به زبان کودک یا با بازی انجام می شود و همین طور با توجه به سن کودک ادامه می یابد.
والدین زیادی تمایل دارند بر اساس اصول دین ، فرزند خود را از همان کودکی تربیت کنند اما راه و روش خاصی نمی دانند ، توصیه شما چیست ؟
چند نکته مهم برای گذراندن روند آموزش به کودکان وجود دارد اول اینکه کودکان از همان یکی دو سالگی می توانند از رفتارهای ما الگو بگیرند .پس وقتی به نماز می ایستیم می توانیم او را تشویق کنیم که کنار ما باشد. حتی بازی کردن او در کنار ما به تدریج این رفتار دینی را درونی خواهد کرد، پس ابتدا باید مراقب رفتار و گفتار خود باشیم.
دوم اینکه نکته های دین و درس های اخلاقی را در قالب شعر و داستان ، همانطور که او دوست دارد ، بیان کنیم مواردی مثل رفتارهای اخلاقی، نظافت و …. که اتفاقا کتاب ها و مجموعه های شعر و قصه نیز در بازار وجود دارد. به این ترتیب حتی می توانید زندگی پیشوایان دین را به زبان ساده برایش نقل کنید.
سومین نکته که بسیار نیز مهم است اینکه وقتی کوچکترین کار مثبتی را بر اساس آموزه های دینی انجام می دهد ، او را تشویق کنیم مثلاً وقتی به تقلید از پدرش نماز می خواند یا به تقلید از مادرش روسری سر می کند ، باید نوع واکنش ما واقعاً دوست داشتنی باشد.
استاد عدالتیان نقش پدر در این رسالت مهم تر است یا مادر؟
اینکه بهشت را زیر پای مادر گذاشتند ، در حقیقت یعنی مسئولیت سنگین تری را نیز مادر بر عهده دارد. رفتار و نوع زندگی ، خورد و خوراک و رفتارهای مادر حتی پیش از بارداری روی فرزند تأثیر گذار است. محیط هایی که مادر در دوران بارداری رفت و آمد می کند و همه موارد تأثیر مستقیمی بر کودک دارد به ویژه در مورد آموزه های دینی که آگاهی بخشی مادران بسیار مهم است به همین دلیل است که بسیاری از بزرگان دین از نوع رفتار مادرشان پیش و پس از تولد گفته اند.
استاد شاید کار آموزش برای بچه های کم سن و سال ساده تر باشد ، چون معمولاً والدینی که نوجوانی دارند برای آموزش مسائل دین و باورپذیری دینی به آنان دچار مشکل هستند ، درست است؟
بله زیرا نوجوان ما مانند گذشته نیست که تنها از سوی اعضای خانواده اش آموزش ببیند، امروزه ارزش های دینی ما از سوی هجمه های دشمنان تحت تأثیر قرار دارد و آنان همواره به دنبال راه جدیدی برای نفوذ در اعتقادات ما هستند و نوجوان ما از راه شبکه های ماهواره ای، اینترنت ، بازی های یارانه ای و … به شدت تحت تأثیر این هجمه هاست.
از سوی دیگر نوع رفتار افراد مشهور و اشخاصی که معمولاً برای نوجوان و جوان ما الگو است نیز در این آموزش نادرست مؤثر است و همین کار باورپذیری در نوجوان را سخت تر می کند.
استاد راه حل پیشنهادی شما برای برخورد با این هجمه ها و همچنین انجام رسالت والدین چیست ؟
نکته اول این است که می توانیم نوجوان خود را با مبلغان دینی آشنا کنیم آن هم افرادی که جوان بوده و در ظاهر، فرزندمان او را قبول داشته باشد. اگر بتوانیم فرزند خود را با یک روحانی که جذابیت رفتاری نیز داشته باشد، آشنا کنیم که مثلاً امام جماعت مسجد محل است، بخشی از رفتارها به مرور اصلاح خواهد شد. نکته دیگر پاسخ گویی به شبهات است. اگر در مقابل سخنان فرزندمان و اعتراضات آن ها شروع به توهین کردن ، ملامت و انگ زدن کنیم ، آن ها را به شدت از مسیر مستقیم دور خواهیم کرد. گاهی می توانیم بنشینیم و به حرف های آنان گوش کنیم یا حتی بحث های مثبت داشته باشیم البته مطرح کردن نکته های دین به زبان روز خیلی مهم است بسیاری از منابع و کتاب های ما به زبان گذشته است که نوجوان ما هیچ ارتباطی نمی تواند با آن برقرار کند.
کمی بیشتر دقت کنیم
برخی بر این عقیده اند که اگر کودکان ، پدران و مادران خود را الگو قرار دهند و بزرگترها نیز در انجام وظایف دینی اهتمام و مراقبت کافی داشته باشند ، خود به خود کودک از آنان تبعیت خواهد کرد در حالی که هستند خانواده هایی که پدران و مادران متدین دارند اما فرزندان این گونه خانواده ها در انجام اصول دینی دچار تسامح و تساهل می شوند.
بررسی ها نشان می دهد که مقصر اصلی پدران و مادران اند زیرا به جای وظیفه اساسی و اصلی ، تنها به این اکتفا می کنند که شکل ظاهری نماز خواندن را در دوره کودکی به فرزند خود انتقال دهند . وقتی کودک دوره تقلید را پشت سر می گذارد و در سنین بلوغ به تفکر و اندیشه می پردازد ، همه اموری را که قبلاً بر اساس تقلید انجام می داده ، یکی پس از دیگری رها می کند و پدر و مادر ناگهان احساس می کنند که فرزندشان از نماز خواندن خودداری می کند ، علت این است که پدران و مادران به جای بیدار کردن حسّ دینی و مذهبی در کودکان، به عمل تقلیدی فرزندان خود دلشاد شده ، باور می کنند که وظیفه اصلی خود را انجام داده اند.
استاد کمال تشکر را از شما داریم که وقت خود را در اختیار ما گذاشتید . مؤید باشید.
