برگرفته از سخنان ارزشمند استاد مهدی عدالتیان

در بخش های قبل مطالبی در مورد تکبر گفته شد. در این قسمت از مراتب کبر و درمان آن سخن میگوئیم.

مراتب کبر

علمای اخلاق مراتب و درجات کبر را به سه بخش تقسیم کردهاند:

1)تکبر در برابر خدا

منظور از تکبر در برابر خداوند که بدترین نوع تکبر است و از نهایت جهل و نادانی سرچشمه میگیرد، این است که انسان ضعیف، ادعای الوهیت کند و نه تنها خود را بنده خدا نداند بلکه سعی کند مردم را به بندگی خود دعوت کند، یا همچون فرعون بگوید :«… اَنَا رَبُّکُمُ الاَعلَی»،

«من پروردگار برتر شما هستم.»[1]

همچنین در پارهای از اهل دیانت که از خواهش، التماس و التجای به خدا عار دارند، ردّ پایی از این درجه کبر دیده میشود و حاضر نیستند از خداوند قادر متعال درخواست نمایند.

2)تکبر در برابر پیامبران و امامان

سبب این قسمت از کبر آنست که انسان خود را برتر از آن میداند که از یک بشر پیروی کند.

این نوع کبر در میان امتهای پیشین بسیار دیده شده است. گروهی از مستکبران در این امتها از اطاعت پیامبران الهی سرباز میزدند و از روی کبر و غرور همچون فرعونیان میگفتند:

«أَنُؤمِنُ لِبَشَرَینِ مِثلِنَا…»[2]؛

« آیا ما به دو انسان که همانند خودمان هستند (یعنی موسی و برادرش هارون) ایمان بیاوریم؟»

3)تکبر در برابر مردم

اینکه انسان خود را از دیگران بهتر بداند و خود را بزرگ بشمرد، بندگان خدا را تحقیر کرده، دیگران را کوچک و خوار و بیمقدار بداند. از هیچ کس حرف شنوی نداشته باشد، خود را از همه برتر ببیند و حقّ هیچ صاحب حقی را محترم نشمرد.

آتش کبر و غرور، نخست در برابر بندگان خدا سر میزند، سپس به استکبار در برابر انبیاء و سرانجام به تکبر در برابر ذات پاک خداوند میانجامد.

درمان تکبر

راه علمی یعنی تفکر در اینکه چه کسی هستیم؟ از کجا آمدهایم و به کجا میرویم؟

اینکه ایشان در آغاز نطفهای بیارزش بوده و در پایان مردار گندیدهای میشود و چند روزی که در میان این دو زندگی میکند، چیزی نیست که به خاطر آن مغرور شود و فخر فروشی نماید.

تفکر در تاریخ سراسر عبرت جهان، کمی مطالعه کردن درباره سرنوشت فرعونها و نمرودها و سرانجامِ کار آنها تا بدانید پیروزیهای زودگذر جهان چیزی نیست که بتوان بر آن تکیه کرد و آن را نشانه بزرگی شمرد.

تفکر در دگرگونی حالات انسان و دنیا؛ بیماریها، ورشکستگیهای مالی، دگرگونیهای وضع سیاسی و قدرتهای ظاهری

راه عملی

تمرینهای مربوط به تکبر (5 مورد):

1- سؤال و مشورت: حتی چیزهایی را که میدانیم باز هم بپرسیم چون هدف درمان و شکستن غرور است

2- همکاری و همیاری با دیگران در مجالس فامیلی

3- توجه به پایینترها (برای متکبرین سخت است از پایینترها احوالپرسی کنند؛ از نظر تحصیل، موقعیت اجتماعی و…)

4- پرهیز از خود نمایی و تعریف از خود

5- موقعیت خاص برای خود قائل نبودن

اینکه انسان خودش برای خود مکان و جایگاهی قائل نشود.

البته اگر دیگران تعارف کردند باید تعارف آنان را قبول کنیم و محبت آنان را رد نکنیم.


نازعات: 24

مؤمنون: 47

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *